Klik hier en vind de partner voor het leven:

In het buitenland ligt de verhouding man/vrouw wat anders dan in Nederland (en in Belgie zou het ook best zo kunnen zijn). Dus meer vrouwen dan mannen. En, laten we eerlijk zijn, er zijn mensen in Nederland waar je liever geen relatie mee wil. Nou die mensen gaan dus op zoek buiten de landsgrenzen (en ook de mensen die hier gewoon niemand kunnen vinden. Wie wil er nou met een varkensboer trouwen. Minder dan er varkensboeren zijn!).

Er zijn hele organisaties die een goede boterham verdienen aan de liefde die de grenzen overtreedt. Je kunt ze ook al op internet vinden. Gezien de hoeveelheid aan partners die te halen is uit het buitenland (ik spreek hier over halen, want als echt romantisch komt het niet over) is er ook een markt aan de andere kant. Dus dat is dubbel verdienen.

Er zijn van die pagina's op internet waar wordt voorgesteld dat alles gratis is. Totdat je een bericht van de dame in kwestie krijgt en daarna een bericht van de webmaster om maar eens flink te gaan betalen. Of de dame die je meldt dat ze het toch o zo slecht heeft dat ze jouw financiele steun wel kan waarderen. En als er nog 100 van die eikels op deze wereld rondlopen wordt het een erg rijk persoontje. Al gehoord van die Nederlander die naar zijn Poolse penvriendin ging. Het bleek een man te zijn. (Dit is dus geen mop).

Waarom zou je een buitenlandse vrouw willen uit een armer land? Die zijn puur op zoek naar luxe (want liefde en genegenheid moeten ze toch ook in het eigen land kunnen vinden...) dus: profiteurs. Leuk om je steeds te moeten realiseren dat een fotoboekje de basis is voor je relatie. En normaal Nederlands spreken is er natuurlijk niet bij. Dus zit je steeds naar zo'n 'perestroika'-accent te luisteren. Wat een genot!

En dan heb je een partner uit zo'n land en dan denk je constant dat mensen achter je rug lopen te roddelen dat je een te grote nerd bent om een normale Nederlandse partner te vinden. Want sociaal gezien is het niet echt een verovering. Alhoewel je marktwaarde groter is in het verre buitenland dan in het eigen land. Daarom zie je ook wel de lelijkste varkensboer met een prettige, welgevormde dame en dat zou naar normale maatstaven in Nederland nooit gebeurt kunnen zijn.

En dat laatste maakt de buitenlandse vrouw nou zo interessant. Ze is buitenlands, en dus anders. Naast conflicten ('dat doen wij zo') kun je ook veel van elkaar leren. En laten we eerlijk zijn, een gigantisch fraaie jongedame, dat is voor de meeste jongemannen (en die viespeuken van boven de 40 die zeggen zo jong te zijn om het snoepje van 23 te krijgen) toch wel een mooie situatie. Zo kreeg ik een reactie van iemand die aangeeft zonder al teveel moeite een jongedame te kunnen versieren (bravo, ikzelf moet nog steeds naar zo'n cursus!). Maar ook hij zocht, na wat mislukte relaties, verder zo ook op het net, en ja, een piemel die dan niet ook eens bij de sites met Russische dames uitkomt (wat een gigantisch aanbod op het net!) Ook hij zeer Hollands (oppassen voor lui die van hem willen profiteren). Drijfveer leek ook voor hem om een dusdanig mooie dame te vinden die in Nederland niet voor hem is weggelegd. Wel gaat hij helemaal mee in de beeldvorming die we inmiddels van de Russische man moeten hebben: een alcoholist met losse handen. De jongedames willen zo graag een gezinnetje stichten (ja, ja, en moeder de huisvrouw uithangen als een Peggy Bundy!) met een zorgzame en genereuze, lieve man. Onbegrijpelijk is dat die Russische mokkels zo graag kerels willen die twee keer hun eigen leeftijd zijn. Dan moet er van boven toch iets mis zijn.

Of zie ik dat verkeerd? Ik kreeg een reactie van iemand die zowel daar als hier heeft gewoond. Die meent dat er geen steekje los is met dames die een man zoeken van twee keer hun leeftijd, zijn argument is de economische achterstand die daar heerst (maar ja, dat gaf ik toch ook al aan!). Het verschil is dat ik vanuit mezelf redeneerde en hij vanuit de jongedame. Want als ik een arme sloeber was met enkel een brede kaaklijn en enorme biceps en daar was vraag naar bij welgestelde Russische Tsarinnen, dan zou ik misschien ook wel een briefje of emailtje sturen. Want welk alternatief heb je? Arm blijven met een partner in eigen land (nou ruzies zijn er meestal vanwege geldproblemen, dus dat belooft wat) of bij een rijker iemand uit eigen land die je behandelt als oud vuil of een buitenlander waarvan je denkt dat die je op handen zal dragen? Tja, dat beeld is dus fout, maar als die dames dat beeld wel hebben is het logisch dat ze zich opgeven voor dergelijke praktijken op internet. Triest is echter dat er mannen in Nederland (en daarbuiten) zijn die daar misbruik van wensen te maken. Van die mannen die hier door niemand meer recht in de ogen worden gekeken en menen Gods geschenk voor de (Russische) vrouw te zijn.

En dan breng je haar naar huis. Al gedacht hoe leuk het leven is met alle reacties van familie, vrienden, kenissen en buren? (Tuurlijk, ik zeg ook dat ik me daar niets van aantrek, maar toch...) En wat als ze haar hele familie mee wil nemen? Leuk hoor. Vanwege mijn baan ben ik al eens bij zo'n varkensboer geweest met fraaie Poolse echtgenote. Nou, die familie had ze beter thuis kunnen laten. Want jij maar denken dat ze Nederlands gaat leren, nou ga jij maar snel Pools leren, want dat wordt de voertaal in je eigen huis, zeker in alle vakanties die je je maar voor kunt stellen! Feest...

Mijn ervaring met dames uit Polen, Rusland of Oekraine is dat ze zo weinig te melden hebben. Allemaal meteen in de beleefdheidsvorm. Geen spontane sociale omgangsvormen. Uitleggen in wat voor stad ze wonen alsof ze de plaatselijke VVV-folder aan het schrijven zijn. Iemand uit het westen is leuker om mee te communiceren, zo lijkt het. Daar kun je mee 'slap ouwehoeren' en gein maken, zoals je met echte vrienden doet. Daarnaast lijkt het alsof het de Russische dame minder gegeven is de conversatie op gang te houden. Dus moet je zelf weer met allerlei vragen komen (wat geen probleem is) maar de antwoorden mogen ook wel wat langer. Zo krijg je toch de indruk dat velen snel op zoek zijn naar een 'husband'. En dus met Jan en alleman aan het mailen zijn totdat de eerste zegt: ik kom je opzoeken in St. Petersburg, Moskou of Odessa deze zomer. Bingo!

Of erger: van die foute organisaties die helemaal geen vrouwen in het bestand hebben zitten. Die krijgen de foto's die op de site staan via advertenties waarin ze vragen om modellen (en dat willen nogal wat Russische dames) en dus zie je ook regelmatig badpak of ondergoed (ok: lingerie) foto's. En dan schrijf je met een kerel van de oplichtersorganisatie die vooral wil dat je snel naar het kantoor komt om je daar eens fijn te beroven (deze 'foute' praktijk werd beschreven op een site waarop adressen werden verkocht door een Amerikaanse organisatie: dus die moet ook iets fouts te melden hebben over de concurrent!). Maar er zijn manieren waarbij de dames in Rusland worden belazerd. Dan laat zo'n bureau een catalogus zien met vele Westerse mannen erin. Dus zo'n vrouw gaat fijn betalen. En hoe komen ze aan de foto's van die mannen? Oproepje op internet dat je jezelf 'gratis' kan presenteren in een Russische krant, wel even je fotootje meesturen.

Conclusie voor wat betreft de relaties tussen Nederlandse mannen en Russische vrouwen lijkt vooral dat er veel haken en ogen aan zitten. Maar als jij oprechte bedoelingen hebt en de dame ook, dan is er niks mis mee. Doel is dus niet alleen om erachter te komen of de dame oprechte bedoelingen heeft, maar of jij die ook hebt!!! Mijn voorkeur gaat echter uit naar een normale, gezonde, vlotte, beschaafde en intelligente jongedame opgegroeid in Nederland.

Klik hier en vind de partner voor het leven: